„Kociak” z Emiratów

W niespełna 20 lat firma NIMR (Zjednoczone Emiraty Arabskie) wkroczyła praktycznie od zera z hukiem na światowe rynki SpW w zakresie pojazdów kołowych i KTO. Polityka prowadzona przez ZEA wobec firmy i za jej pomocą dąży do zaistnienia tego kraju na rynkach SpW, oraz budowy potencjału dla własnego przemysłu obronnego. Firma NIMR jest jednym z dobrych przykładów pokazujących możliwości wykorzystania fortun państw GCC generowanych przez środki finansowe płynące z wydobycia i przetwórstwa surowców naturalnych. NIMR poprzez ciągły rozwój buduje sobie pozycję wyjściową do rywalizacji z światowymi potęgami przemysłu obronnego.

Kiedy w 2001 r. podczas targów IDEX emiracka firma NIMR po raz pierwszy pokazała swój projekt pojazdu 4×4 (Adżban), większość światowych ekspertów rynku SpW niedowierzała i nie wróżyła jej sukcesu. Zastanawiano się kto jest głównym dostawcą podzespołów. Mówiono o prostym kopiowaniu rozwiązań technicznych, arabskiej montowni i niemożności wyjścia poza obszar wariantowy jednego pojazdu. Założone w 2000 r. konsorcjum przedsiębiorców arabskich NIMR (z j. arab. Tygrys/نمر) w początkowych założeniach miało rozpocząć produkcję w obszarach przemysłowych na terenie królestwa Jordanii[1].

Lekki, pojazd taktyczny, posiadający napęd 4×4 jest w założeniu producentów dedykowany dla trudnych warunków klimatycznych Azji, zwłaszcza dla wykonywania misji w obszarach pustynnych i pół pustynnych. Sukcesem producenta, który z pewnością wpłynął na późniejszy rozwój firmy, było uzyskanie wsparcia Sił Zbrojnych ZEA, już na etapie prac B+R+W prowadzonych w ramach przygotowania dwóch pierwszych prototypów w 2002 r. Pojazd oparty jest luźno o rozwój rosyjskiej konstrukcji GAZ Tigr[2].

Pierwiosnkiem stabilnego rozwoju było zaprezentowany na IDEX-ie w roku 2005 pojazd 6×6 firmowany marką NIMR.

Działania przemysłu obronnego pod parasolem państwa

Rok 2010, kumulujący w państwach MENA złość która rok później przerodziła się w Arabska Wiosnę, okazał się przełomowy w historii firmy NIMR. 60% pakiet jej udziałów został wykupiony przez Tawazun Holdings, państwowe przedsiębiorstwo lokowane w Abu Zabi, które za swój priorytet stawia rozwój technologiczny, przemysłowy i w zakresie know -how ZEA. Państwowy „parasol” podjął działania strategiczne dla rozwoju firmy. Już w rok po przejęciu pakietu większościowego, produkcja pojazdu została praktycznie w całości przeniesiona na obszar ZEA. Odważna polityka inwestycyjne pozwoliła na rozpoczęcie produkcji w nowo otwartym Tawazun Technology Park na terenie Abu Zabi. W przygotowaniu otoczenia zadbano nie tylko o proste hale produkcyjne, ale także o zapewnienie firmie dobrego środowiska wzrostu. W tamach Tawazun Techology Park przygotowano (poza produkcyjnymi) oddziały dedykowane do prowadzenie prac B+R nad ciągłym rozwojem gamy produktowej oraz dedykowane dla prowadzenia działań marketingowych i handlowych. Ponadto w Al – Ajn ulokowano zakłady zajmujące produkcją części metalowych na potrzeby NIMR.

Park technologiczny Tawazun podlega od tej pory ciągłemu rozwojowi inwestycyjnemu, dla przykładu w 2014 r, rozpoczęto jego poszerzanie o nowe stanowiska produkcyjne oraz tor testowy, poszerzając jego rozmiar do 37,5 tyś. m2. Działania te odbywają się praktycznie pod ścisłą reglamentacją czynników rządowych ZEA, zaangażowanych w kreowanie lokalnego przemysłu obronnego. W tym samym roku rząd ZEA powołał konsorcjum EDIC (Emirates Defence Industries Company) w skład którego weszły Tawazun Holding i inna firma o przeważającym udziale kapitału emirackiego Mubadala Investment Company [3]. W roku 2015 pakiet udziałowy NIMR został przekazany z Tawazun holding bezpośrednio do EDIC. Działania te świadczą o przemyślanej polityce wobec sektora obronnego, i stanowią podstawę jego kreowania na obszarze ZEA.

Działania na rynkach zewnętrznych

NIMR zajął się nie tylko zaspokojeniem podstawowych potrzeb własnych sił zbrojnych w obejmowanych przez siebie zakresach produktowych i produkcyjnych. Od początku istnienia firmy przyjęto ofensywny model prowadzenia polityki handlowej. Na początku wybrano rynki docelowe mieszczące się w dedykowanym przedziale geograficznym, politycznym i kulturowym. Wyśmienitym przykładem tego dobrego poprowadzenia założeń strategicznych jest podpisanie w 2012 r. umowy joint venture we ścisłej współpracy G2G pomiędzy rządami ZEA i Algierii. Powstała w jej wyniku spółka NIMR Algerie, została powołana do produkcji na terenie Afryki Północnej wersji 4×4 i jej wariantów rozwojowych[4].

W ramach rozwoju i wprowadzania własnego produktu na rynki zewnętrzne NIMR w chwili obecnej wszedł na stale do uzbrojenia armii następujących krajów:

• ZEA
• Arabia Saudyjska
• Algieria
• Egipt
• Libia
• Liban
• Jemen

Wartym odnotowania jest sposób promocji produktu w niektórych krajach wykorzystujący granty rozwojowe przekazywane przez ZEA na rzecz innych krajów MENA. Takie działania zaowocowały konkretnym efektem rozwojowym jakim było zjechanie z taśmy produkcyjnej 1000 pojazdu w roku 2016. Stanowi to dobry przykład rozwojowy w kontekście przekazania do testów pierwszych prototypów w roku 2002. Rozwój firmy do w pełni konkurencyjnego poziomu zajął zatem mniej niż 15 lat!

Obecna oferta produktowa i perspektywy rozwojowe

W chwili obecnej, w ofercie produktowej NIMR znajdują się pojazdy taktyczne, logistyczne, dedykowane dla wojsk specjalnych, pojazdy wielozadaniowe, pojazdy dowodzenia, pojazdy ratownictwa medycznego, KTO, oraz stanowiące przeciwwagę dla rynku SpW pojazdy dedykowane dla sił bezpieczeństwa wewnętrznego.

NIMR prowadzi obecnie szeroko zakrojoną politykę marketingową dążącą do wyjścia ze swoimi działaniami handlowymi z pierwotnego regionu odziaływania (MENA, GCC) i zdobycia nowe rynki, prowadząc przede wszystkim agresywną politykę w Indiach, w ramach realizacji programu reform Make in India w branży zbrojeniowej. Przykładem takiego działania jest partnerstwo w ramach organizowanej w czerwcu 2018 r. konferencji Armoured Vehicles India [5], skupiającej czołowych ekspertów w omawianym zakresie i co ważniejsze dla firmy NIMR, decedyntów i przedstawicieli Sił Zbrojnych Indii.

Firma próbuje również wejść na rynki europejskie (korzystając z okazji jaką kreuje modernizacja sił zbrojnych byłego bloku wschodniego). Przykładem rozważnego działania w tym zakresie może być kooperatywa NIMR-a i czeskich zakładów produkcyjnych VOP CZ[6] zawarta w roku 2017. Może ona stanowić dobry przyczółek do silnego zaistnienia na rynkach europejskich.

Jedna z wersji pojazdu NIMR 4×4 Adżban źródło: www.nimr.ae

Podstawy sukcesu emirackiego „tygrysa”

Sukces firmy NIMR, wydaje się oczywisty nawet dla pobieżnego obserwatora spoza branży. W przeciągu niespełna 20 lecia udało się wkroczyć na trudny rynek SpW firmie rozwiniętej praktycznie od zera, z kraju który nie posiadał tradycji przemysłowych, parku technologicznego i pozycji rynkowej. Można wskazać kilka głównych czynników składowych tegoż sukcesu:

• Prowadzenie praktycznie od początku działań w kooperacji z Siłami zbrojnymi ZEA
• Silne doinwestowanie działań projektowych i produkcyjnych z poziomu państwowego
• Przemyślana polityka dotycząca przejęć własnościowych, wsparta budową otoczenia przemysłowego
• Ofensywna polityka prowadzona w zakresie rozwoju zarówno marketingowego, jak również gamy produktowej.

Oczywiście możliwym jest mnożenie głównych mankamentów produkcyjnych firmy, jak na przykład brak własnej produkcji jednostek napędowych. Należałoby jednak w tym momencie zapytać przewrotnie, ile firm produkcyjnych światowego rynku SpW w omawianym profilu posiada jednostki napędowe własnej produkcji? A ile korzysta z międzynarodowych łańcuchów dostaw?

[1] Deklaracje składane podczas targów IDEX w 2001 r.

[2] Główni producenci po stronie Federacji Rosyjskiej: Gorkowskij Awtomobilnyj Zawod i Arzamasskij maszynostroitielnyj zawod, AMZ

[3] Emirat Abu Zabi posiada w niej większość udziałów, szacowaną na około 60%.

[4] Ze strony algierskiej gwarantem i zarazem stroną wykonawczą dla umowy był tamtejszy MON.

[5] https://www.armouredvehiclesindia.com/

[6] https://www.vop.cz/