Policja walczy z efektem cieplarnianym poprzez przeciwdziałanie przestępczości

Policja walczy z efektem cieplarnianym poprzez przeciwdziałanie przestępczości

Przestępczość wywołuje szerokie spektrum skutków społecznych, gospodarczych oraz środowiskowych. W przypadku skutków środowiskowych, nie chodzi jednak wyłącznie o przestępstwa przeciwko środowisku. Naukowcy brytyjscy skłaniają się do poglądu, że aby kompleksowo podchodzić do ograniczania przestępczości, należy również zrozumieć i uwzględniać środowiskowe skutki przestępczości w postaci emisji dwutlenku węgla.

Określanie śladu węglowego możemy uznać jako kolejny pośredni wskaźnik szacowania kosztów przestępczości. Wszystkie rodzaje przestępstw mają wpływ na środowisko w formie emisji dwutlenku węgla. Emisja tego gazu jest formą zanieczyszczenia, które bezpośrednio przyczynia się do problemu zmian klimatycznych. Istnieje również potencjalnie negatywne sprzężenie zwrotne pomiędzy emisją CO2 związaną z przestępczością i globalnym ociepleniem, z poprzestępczą emisją gazu powodującą wzrost temperatury, która z kolei prowadzi do większej przestępczości z powodu wzrastających napięć. W związku z tym, należy przypuszczać, że ograniczanie przestępczości w formie trwałego trendu, zapewnia nie tylko korzyści społeczne i gospodarcze, ale także korzyści dla środowiska naturalnego.

Badania nad wpływem przestępczości na emisję dwutlenku węgla są wciąż mało popularne. Jednak wypracowana metodologia oraz uzyskane dotychczas wyniki przekonują, że pomiar emisja CO2 jako kosztu przestępczości powinny stać się standardem badań nad przestępczością. Aby prawidłowo mierzyć emisję dwutlenku węgla, należy uwzględniać cały cykl przestępstwa. Muszą być zatem uwzględnione zdarzenia kryminalne, produkcja towarów, działania poprzedzające zaistnienie przestępstwa, jaki i działania prowadzone po jego wystąpieniu. Jako przykład można podać kradzieże z włamaniem. Emisja dwutlenku węgla następuje nie tylko w wyniku podjęcia działań zapobiegawczych (produkcja zamków do okien i drzwi, zużycie energii przez systemy sygnalizacji włamania, oświetlenie), ale również wynikają z konserwacji i usuwania skutków (wymiana uszkodzonych okien i skradzionych przedmiotów, zapewnienie pomocy ofiarom, roszczenia odszkodowawcze). Dodatkowo emisja gazu następuje w wyniku rekcji na zdarzenie przestępcze w postaci działania wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych (reakcja policji, funkcjonowanie jednostek policji, działania kuratorów sądowych, sądów, zakładów karnych). Poszczególne źródła emisji, przywoływani badacze zobrazowali w postaci rysunku 1.

Rysunek 1. Źródła emisji CO2 na etapie zapobiegania, konsekewencji oraz reakcji na przestępczość.

Badacze oszacowali, że w Anglii i Walii działalność przestępcza doprowadziła do produkcji ponad sześciu milionów ton dwutlenku węgla rocznie. Początkowe badania nie uwzględniały różnic pomiędzy źródłami emisji dwutlenku węgla w całym cyklu przestępstwa. Przyporządkowywano taką samą wartość emisji dwutlenku węgla do kosztów policyjnych, kosztów uwięzienia, usług ubezpieczeniowych i odtworzenia utraconego mienia. Było to wyraźne uproszczenie, ponieważ na różnych etapach cyklu przestępstwa oraz w zależności od źródła emisji, poziom emisji znacznie się może różnić dla poszczególnych rodzajów przestępstwa. Przykładem mogą być poważne przestępstwa z orzeczonymi długimi wyrokami kary pozbawienia wolności. Wyższa jest emisja dwutlenku węgla powodowana zarządzaniem budynkami więziennymi i długotrwałymi czynnościami procesowymi policji. W przeciwieństwie do przestępstw majątkowych, które prawdopodobnie pozostawiają mniejszy ślad węglowy po działaniach systemu wymiaru sprawiedliwości, i jest on głównie wynikiem odtwarzania utraconego mienia. Różnice w wartości śladu węglowego w zależności od rodzaju przestępstwa przedstawiono w tabeli 1.

Tabela 1. Wartość śladu węglowego w zależności od rodzaju przestępstwa.

Pomimo badań nad śladem węglowym związanym z konkretnymi przestępstwami, obecnie nie ma dowodów na to, jak zmieniła się przestępczość w czasie, i jak to mogło przełożyć się na koszty lub redukcję emisji dwutlenku węgla. Należy się spodziewać, że wraz ze spadkiem niektórych rodzajów przestępstw, następuje również mniejsza emisja dwutlenku węgla. Jednak wiele czynników może spowodować jego wzrost pomimo spadku poziomu przestępczości i oszczędność w śladzie węglowym. Musimy zastanowić się, w jaki sposób zostaną wydane pieniądze zaoszczędzone w przypadku braku przestępstwa. Kiedy dojdzie do zapobieżenia wystąpieniu incydentu, pieniądze przydzielone policji, które nie zostały wydatkowane na jego obsługę, zostaną zapewne wykorzystane do finansowania innych rodzajów jej działalności. Emisja CO2 związana z takimi wydatkami może zniwelować oczekiwaną redukcję śladu węglowego osiągniętą w wyniku zapobiegania przestępczości. Niemniej posługując się wynikami przeprowadzonych w Anglii i Walii diagnoz, możliwe jest zobrazowanie skali emisji CO2 jako następstwa występowania przestępstw (rysunek 2.)

Rysunek 2. Ślad węglowy wszystkich przestępstw w Anglii i Walii w latach 1995 – 2015

Podsumowując, przyjąć należy, że wszystkie przestępstwa pozostawiają ślad węglowy. W przeprowadzonych badaniach stwierdzono, że od 1995 ślad węglowy przestępczości zmniejszył się bardziej niż liczba popełnianych przestępstw. Wynikać to może z ogólnego trendu ograniczania emisji CO2 w każdej dziedzinie życia społecznego i działalności gospodarczej. Kolejną stwierdzoną prawidłowością jest to, że przestępstwo kradzieży z włamaniem odpowiada za 1/3 całej wartości węglowego śladu przestępczości. Zauważane jest również to, że system wymiaru sprawiedliwości jest największym emiterem przed- i poprzestępczego CO2. oraz to, że spadek liczby przestępstw przeciwko mieniu i przestępstw samochodowych jest odpowiedzialny za największy spadek ilości emitowanego CO2.

Źródła:

Pease K., The Carbon Cost of Crime and Its Implications, An ACPO Secured by Design research project, July 2009.

Skudder H., Brunton-Smith I., Cole J., McInnes A., Druckman A., The Falling Carbon Footprint Of Acquisitive And Violent Offences, Brit. J. Criminol. (2018) 58, 351–371, Advance Access publication, 9 March 2017.

Skudder H., Cutting crime, cutting carbon, prezentacja z konferencji Crime Survey Users, London, 11 December 2015.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.

Skip to content