Założenia ideologii suryong w KRLD

W ramach swego rozwoju i poszerzania wpływów społeczno-terytorialnych, wszystkie społeczności ludzkie oraz tworzone przez nie zaczątki organizmów państwowych, zarówno w postaci bardziej sformalizowanej koncepcji protopaństwa, jak i luźniejsze związki międzyplemienne stanęły przed koniecznością obrania przywódcy. Mogła nim zostać jednostka lub większa pewna grupa osób, z jakiegoś powodu uznana za godną sprawowania władzy i kontroli. Wraz z rozwojem koncepcji państwa oraz rozszerzeniem pojmowania kwestii władzy, jej mechanizmów oraz ewolucji form jej sprawowania wykształciły się szeroko rozumiane typy ustrojów, a co za tym idzie również sposób postrzegania postaci przywódcy, czy lidera. Mógł nim być więc monarcha, zgodnie z tradycją przejmujący władzę ze względu na swe pochodzenie oraz pomazaństwo. Liderem stać się mógł prezydent lub premier wybierany głosem swego ludu, otrzymujący władzę z jego nadania i za jego przyzwoleniem. Przywództwo mogło również zostać przekazane grupie ludzi, podejmującej decyzje polityczne, społeczne czy ekonomiczne na zasadzie rządów kolektywnych, co sprawiało, iż miały one gwarantować minimalizację niebezpieczeństwa w postaci despotii władzy.

Śledząc historię polityczną Półwyspu Koreańskiego, szybko zauważyć można, iż Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna przeszła przez wszystkie wspomniane powyżej formy sprawowania władzy, by finalnie wykorzystać pewne ich elementy celem stworzenia funkcjonującej do dziś koncepcji władzy i władcy. KRLD przeszła bowiem od feudalizmu konfucjańskiego z królem na szczycie hierarchii społeczno-politycznej, ku ideologii komunistycznej rysu stalinowskiego, która choć ogniskująca się na liderze, uwzględniała jednak ważkość kwestii partii, by końcowo oprzeć się na ideologii suryong – ideologii lidera.

Koncepcja suryong oznacza bowiem, iż punkt ciężkości sfery politycznej i ideologicznej przesuwa się z organizmu partii na postać przywódcy, który od tej pory stanowi centrum decyzji politycznych państwa. System suryong, funkcjonujący już od lat 80. ubiegłego wieku kładzie szczególny nacisk na wyniesienie pozycji lidera ponad realia społeczne, polityczne i ekonomiczne państwa, przy czym służyć ma on również za jeden ze sposobów na internalizację przez społeczeństwo koncepcji wszechobecności i wszechwładzy lidera. Wyciągając go poza nawias realiów politycznych i społecznych, a także ekonomicznych i normatywnych, indoktrynacja przy użyciu ideologii suryong ma stworzyć pozory trwałości, ciągłości, a co ważniejsze, wieczności rządów dynastii Kim.

Przywódca staje się więc postacią wymykającą się działaniu czasu, jego postać pozostaje istotna na dwa sposoby:

1) Po pierwsze, ze względu na ideologiczną “wieczność” jego rządów, pozostaje on obecny w codziennym życiu mieszkańców. Jego nauki i wykładnie filozoficzne stanowią podstawę legitymizującą nowe normy prawne poprzez wskazanie ciągłości normatywnej pomiędzy zasadami nowej władzy, a starymi porządkami.

2) Po drugie, przywódca otoczony tak silnym nimbem wyjątkowości, postrzegany jako jednostka funkcjonująca poza ramami politycznymi, społecznymi, nieskrępowana nawet pod względem fizycznej śmierci, w sposób doskonały legitymizuje rządy kolejnych pokoleń władców pochodzących z jego rodu

Odwołanie do tradycji, linii krwi oraz spuścizny walki rewolucyjnej sprawia, iż kolejni przywódcy Korei Północnej uznawani są za legalnych następców jej założyciela. Dodatkowo, poprzez ciągłe podkreślanie obecności Kim Il Sunga w realiach państwowych KRLD, między innymi uwidaczniające się dzięki przyznanej mu pozycji wiecznego prezydenta wśród społeczeństwa, tworzy się przekonanie, iż bunt czy brak posłuszeństwa wobec potomka jest równoważne z wystąpieniem przeciw Kim Il Sungowi. W kontekście kultu jednostki, którym obdarzeni zostali przywódcy KRLD otwarty sprzeciw wobec rodu Kim staje się czynem wręcz nie do pomyślenia, zaś kult poświęcony Kim Il Sungowi stanowi apogeum uwielbienia oddawanego jednostce w Korei Północnej. Ze względu na ową wyjątkowość lidera, jego wyniesienie poza ramy społeczne, polityczne, a nawet ludzkie, ideologia suryong w oczywisty sposób stanowi podstawę pojmowania władzy i pozycji przywódcy w KRLD, przy jednoczesnym legitymizowaniu owego stanu rzeczy. Jest ona więc zarówno elementem wyjaśniającym funkcjonowanie systemu przywództwa w Korei Północnej, jak i sposobem na kreowanie rzeczywistości zgodnej z linią reżimu, przy jednoczesnym utrwalaniu i legitymizowaniu owego stanu rzeczy.

Bibliografia:
1. Konstytucja Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej, http://www.naenara.com.kp/main/index/en/politics?arg_val=leader3, (15.03.2023).
2. Takashi Sakai, North Korea’s Political System, The International Circumstances in the Asia-Pacific Series (Korean Peninsula), Japan Digital Library (marzec 2016), http://www2.jiia.or.jp/en/digital_library/korean_peninsul a.php, (15.03.2023).