Zanikająca pasja

Nikt nie neguje wpływu stresu na ludzkie ciało i zachowanie człowieka. Ale czy możliwy jest zbiorowy stres u ludzi zamieszkujących określone terytorium i zjednoczonych wspólną przeszłością historyczną? Czy to co bywa następstwem stresu, syndrom samozniszczenia, może dotknąć cały kraj z powodu traumy? Jak to się stało, że potomkowie sowieckich Ukraińców, którzy poświęcili życie dla swojej radzieckiej Ukrainy (jednej z 15 republik ZSRR), utracili po uzyskaniu niepodległości zdolność niesienia bezinteresownej ofiary swojemu państwu? Dlaczego żaden prezydent Ukrainy nie został wybrany dwukrotnie w ciągu 29 lat niepodległości? W przypadku Kuczmy, jego pierwsza kadencja nie rozpoczęła się w związku z wyborami , dlatego nie ma sensu mówić o dwóch pełnych kadencjach w trakcie jego prezydencji. Na Ukrainie doszło do zjawiska braku sukcesji władzy. Jeden prezydent prowadził kraj w jaśniejszą przyszłość w sojuszu z Rosją, a drugi ostro zwracał się w stronę Europy.

Przez te wszystkie lata niepodległości, wybory w tym kraju są prostą formalnością, a prawdziwa władza spoczywa w rękach oligarchów, którzy pojawili się podczas kierowania krajem przez Kuczmę. Mówi się, że Polacy krytykują u siebie dominację kapitału zagranicznego, a w konsekwencji w pewnym sensie utratę niepodległości, Ukraina za to jest pod kontrolą oligarchicznych klanów, których głównym przedmiotem działalności jest pozyskiwanie transz MFW i „przyswajanie” sobie pożyczonych pieniędzy. Prywatni właściciele sprywatyzowanych przedsiębiorstw nie są zaangażowani w ich odbudowę i rozwój, ale po prostu wyciskają z nich wszelkie możliwe korzyści. Monopolami państwowymi zarządzają menedżerowie sprzedaży, którzy nie są zainteresowani losami projektu „Ukraina”. I bez względu na to, jak bardzo ideolodzy tych oligarchów obwiniają Rosjan za wszystkie niepowodzenia tego obozu, rozsądni ludzie rozumieją: jest to sytuacja oparta na zasadzie miłości z kochanką: „można z niej korzystać bez obawy – to wciąż tylko wariant tymczasowy”. Na początku Rosja długo wywierała swój wpływ na „bezbronną dziewczynę”. Teraz Europa aktywnie walczy o ukraińskie rynki zbytu i zasoby o wartości wielu miliardów dolarów, ale nikogo nie obchodzi, co stanie się z Ukrainą po utracie jej atrakcyjności.

Nawet tak aktywnie chwalony Majdan jest rodzajem wynalazku, który ma na celu wymianę przedstawicieli oligarchii u władzy, a nie zmienia ogólnej sytuacji państwa i społeczeństwa. Tak zwany, elitarny, tymczasowy projekt „Ukraina” jest interesujący tylko pod względem uzyskiwania super-zysków dla późniejszego, prawdziwego życia w rozwiniętych krajach Europy i świata. Rezultatem ostatniego Majdanu były podróże bezwizowe, co doprowadziło do odwrotnej sytuacji: nie mając możliwości zarabiania pieniędzy w kraju, zwykli obywatele wyjechali do pracy za granicę, by pomnażać swą pracą dobrobyt innych państw. Choć trzeba przyznać, że potem aktywnie wspierali ukraińską gospodarkę, kosztem pieniędzy zarobionych poza krajem.

W wyniku tych procesów remont we wspólnym ukraińskim domu nigdy nie został przeprowadzony. Ukraińcy mieszkają w na pół zrujnowanym hotelu, w którym znajdują się „luksusowe” pokoje dla bogatych i komórki dla biednych. Tych biednych, których liczba wkrótce się zwiększy w związku z globalnym kryzysem koronawirusowym. Nowością sytuacji jest to, że tym razem nie będzie czasu na ucieczkę przed kolejnym kryzysem, który czeka Ukrainę. Tak, że stara kochanka będzie powoli umierać, prosząc o jałmużnę i zagłębiając się w wysypisku śmieci, aby nie umrzeć z głodu. A byli wielbiciele będą ratować swoje „rodziny” – ponieważ rodzina jest najważniejsza.